PartyzanciAK » Rząd Polski na obczyźnie » Sytuacja AK a Sowiety

Sytuacja AK a Sowiety

PDFDrukujEmail
Spis treści
Sytuacja AK a Sowiety
str.1
str.2
str.3
Wszystkie strony

Zbigniew Paliwoda „Jur"

ZARYS DZIAŁALNOŚCI JEDNEGO

Z ODDZIAŁÓW POAKOWSKICH

W WOJ. KRAKOWSKIM

1. Sytuacja wojskowo-polityczna na przełomie 1944-1945 r.

     Tragiczny los oddziałów akowskich w okręgach wileńsko-lwowskim i rze­szowskim zajętych przez Sowiety w wyniku letniej ofensywy spowodował, że w lipcu 1944 r. gen. Bór-Komorowski polecił swemu zastępcy gen. Okulickiemu, aby poczynił pewne kroki w kierunku utworzenia na bazie AK nowej wojskowo-politycznej organizacji pn. „Nie" (Niepodległość). Oficjalna uchwała rządu lon­dyńskiego o powołaniu organizacji „Nie" zapadła 14 października 1944 r. Gen. Okulicki. jako komendant nowo powstałej organizacji „Nie", uzyskał pełne poparcie zarówno ze strony delegata rządu emigracyjnego ps. „Soból", jak również ze strony przedstawicieli organizacji politycznych wchodzących w skład Rady Jedności Narodowej. W wytycznych na okres zimowy 1944/1945, skierowanych do oddziałów tere­nowych AK, gen. Okulicki wskazywał na potrzebę pozostania w konspiracji zarówno żołnierzy AK, jak i zastępczych władz administracyjnych rządu londyń­skiego: „praca konspiracyjna na terenach zajętych przez Sowiety jest bez porów­nania cięższa niż przeciwko Niemcom.

Dotychczasowe ujawnienie przyniosło nam straty, nie zmieniając w niczym wrogiego nastawienia Sowietów do nas. Wobec tego wkraczającym władzom sowieckim nie ujawniamy ani AK, ani też władz administracyjnych" (Polskie Siły Zbrojne t. III. s. 910-914);

Rozkaz gen. Okulickiego kończył się następującymi dyspozycjami wykonawczymi:
1. 
Podnieść organizację i dyscyplinę sil konspiracyjnych.
2.
Nastawić się w pracy na długie przetrwanie.
3. 
Walkę zNiemcami ograniczyć do dywersji i obrony ludności polskiej przed hitle­rowskimi ekspedycjami karnymi i rekwizycyjnymi.
4.
Trzymać w pogotowiu małe, ale dobrze uzbrojone i operatywne oddziały.
5.
W okresie zimy utrzymać w całości tylko te oddziały zbrojne, którym warunki tere­nowe umożliwiają przetrwanie.
6.  
W przypadku wyzwalania ziem polskich przez Annie Czerwona, działać małymi grupami na tyłach wojsk niemieckich w celu zdobycia broni i uzyskania wielkiego rozgłosu.
7.  
Szkolić dowódców od kompanii do dywizji i ich sztaby, kładąc przy tym nacisk na dobre przygotowanie w zakresie łączności radiowej.
8.  
Zwrócić uwagę na pracę propagandową i wychowawczą. Starać się podporządko­wać sobie wszystkie organizacje o charakterze wojskowym.
9.  
Ściśle współpracować z przedstawicielami podziemnych władz administracyjnych rządu emigracyjnego.

Wytyczne i rozkaz gen. Okulickiego rozszerzone zostały dyrektywami rządu emigracyjnego z 14 listopada 1944 r. Docierały one częstokroć w zniekształ­conych formach do działających w latach 1944-1945 ponad 200 bojówek zbrojnych, które aczkolwiek różniły się miedzy sobą programem, taktyką i nie wszystkie były związane z obozem londyńskim, to jednak w dążeniach swoich miały na ogół zbieżne cele - przeciwdziałanie utrwalaniu się władzy komunistyczne w Polsce. Zimowa ofensywa sowiecka swoim tempem zaskoczyła nie tylko Niemców ale również dowództwo AK. czego dał wyraz gen. Okulicki w depeszy do gen. Kopańskiego:



 

© 2008 Partyzanci AK

Poprawny? XHTML i CSS.