Obozy koncentracyjne i podobne:

•          Obozy koncentracyjne (niem. Konzentrationslager, KL) – podstawowe placówki całego systemu, z podobozami i oddziałami roboczymi. Najbardziej znanymi przykładami są: Dachau, Mauthausen-Gusen, Stutthof.

•          Obozy pracy przymusowej (niem. Arbeitslager) – powstawały na ogół najpierw jako komanda zewnętrzne. Były to obozy pracy.  Więźniów wykorzystywano najczęściej w przemyśle zbrojeniowym, kamieniołomach i kopalniach. Obzy pracy w zarządzaniu były powiązane z dużymi obozami koncentracyjnymi. Zobacz np. zespół obozów projektu Arbeitslager Riese;

•          Obozy jenieckie (niem. Kriegsgefangenenlager) – dla jeńców wojennych, tzw. również oflagi i stalagi;

•          więzienia policyjne – np. Fort VII w Poznaniu, Pawiak w Warszawie, Radogoszcz w Łodzi;

•          obozy germanizacyjne – dla dzieci i młodzieży, np. tzw. Kinder-KL w Łodzi;

•          obozy przesiedleńcze i przejściowe – przeznaczone dla cywilnych osób internowanych oraz zakładników, w ostatnich latach wojny pełniły również funkcję obozów zbiorczych w rozwiniętej logistyce transportów ludzi do docelowych obozów i ośrodków zagłady np. obóz przesiedleńczy w Konstantynowie.

Obozy zagłady:

•          Obozy zagłady (niem. Vernichtungslager) – ośrodki i obozy zagłady, w których dokonywano ludobójstwa, głównie Żydów (Holokaust), ale też Polaków, Rusinów, Romów, Duńczyków, Jugosłowian – od końca 1941 r. w komorach gazowych za pomocą gazu cyklon B lub spalin. W sumie wymordowano w takich obozach ponad 2,5 mln osób. Najważniejszymi były: Birkenau, Kulmhof, Treblinka, Sobibor i Bełżec. Ostatnie trzy nosiły oficjalną nazwę SS-Sonderkommando (pol. Specjalne komanda SS).